Buscar neste blog

Ni Amo ni Dios. Cristina Morales


 Premio Nacional de Narrativa 2019Son catro: Nati, Patri, Marga e Àngels. Son parientas, teñen diversos graos do que a Administración e o medicamento consideran 'discapacidade intelectual' e comparten un piso tutelado. Pasaron boa parte das súas vidas en RUDIS e CRUDIS (residencias urbanas e rurais para persoas con discapacidade intelectual). Pero ante todo son mulleres cunha extraordinaria capacidade para enfrontarse ás condicións de dominación que lles tocou sufrir. A súa é a Barcelona opresiva e bastarda: a cidade das okupas, a Plataforma de Afectados pola Hipoteca, os ateneos anarquistas e a arte politicamente correcta. Esta é unha novela radical nas súas ideas, na súa forma e na súa linguaxe. Unha novela-grito, unha novela politizadora que cruza voces e textos: un fanzine que pon en xaque o sistema neoliberal, as actas dunha asemblea libertaria, as declaracións ante un xulgado que pretende esterilizar forzosamente a unha das protagonistas, a novela autobiográfica que escribe unha delas coa técnica da Lectura Fácil?Este libro é un campo de batalla: contra o heteropatriarcado monógamo e branco, contra a retórica institucional e capitalista, contra o activismo que usa as roupaxes de 'o alternativo' para apontoar o statu quo. Pero é tamén unha novela que celebra o corpo e a sexualidade, o desexo...