En 1954, o novo psiquiatra Germán Velázquez volve a España para traballar no manicomio de mulleres de Ciempozuelos, ao sur de Madrid. Tras saír ao exilio en 1939, viviu quince anos en Suíza, acollido pola familia do doutor Goldstein. En Ciempozuelos, Germán reencóntrase con Aurora Rodríguez Carballeira, unha parricida paranoica, inteligentísima, que lle fascinou aos trece anos, e coñece a unha auxiliar de enfermería, María Castejón, á que dona Aurora ensinou a ler e a escribir cando era unha nena. Germán, atraído por María, non entende o rexeitamento desta, e sospeita que a súa vida esconde moitos segredos. O lector descubrirá a súa orixe modesta como neta do xardineiro do manicomio, os seus anos de criada en Madrid, a súa desdichada historia de amor, á vez que os motivos polos que Germán regresou a España. Almas xemelgas que queren fuxir dos seus respectivos pasados, Germán e María queren darse unha oportunidade, pero viven nun país humillado, onde os pecados convértense en delitos, e o puritanismo, a moral oficial, encobre todo tipo de abusos e atropelos.