Buscar neste blog

El arquitecto del universo (Elif Shafak)

Debaixo dunha pedra enterrei un secreto. Choveu moito desde entón, pero aínda debe de estar alí esperando a ser descuberto. Pregúntome se algún día atoparao alguén... Alli, escondido nas entrañas dun dos centos de edificios que construíu o meu mestre, áchase o centro do universo. Hai cidades onde as pedras encerran a historia do mundo enteiro. Xuntando po, madeira, metal e pedras preciosas, o mestre Sinan construíra os palacios máis fermosos de Istambul para celebrar a gloria dos sultáns e encubrir os seus delitos. Ao seu servizo traballaban os mellores técnicos e artesáns, e Jahan era o seu home de confianza. Chegara da India con só doce anos, a principios do século XVI, e levaba consigo a Xota, un elefante branco que encandeou á corte e namorou a Mirihmah, a filla do sultán. Cando se coñeceron, Jahan era un simple aprendiz e ela a herdeira dun gran imperio, as súas mans nunca se cruzaron, pero a complicidade entre os dous creou un mundo aparte, onde o desexo era un aroma que enchía o aire. Os consellos do vello Sinan e o rostro da nova muller seguiron a Jahan ao longo dos anos, mentres ía dirixindo a construción das grandes mesquitas da cidade, pero o tempo non perdoa. Agora, pouco antes de morrer, o home conta por fin a súa historia e revela os segredos que aprendeu do seu mestre, unhas palabras que nos levarán ao centro do universo, ese lugar onde todo é posible, incluso a felicidade.